تاریخ و تمدن

شمس ایرانی است

بسیاری می پرسند آیا شمس (خورشید) واژه ای ایرانی یا عربی است، البته لغت شناسی و ریشه یابی واژه ها، کار بسیار مشکل و تخصص است. اساتید در ایران یاد گرفته اند، که برای راحتی، هر چه را سریع بگویند عربی است، و هیچ ریشه یابی تاریخی نمی کنند. تا آنجا که من می دانم، در تمدن سومری به وسیله ای موشک مانند، که با آن بفضا می رفتند، تا به خدای آنوبرسند، شم می گفتند، و مس نیز فلزی درخشنده و با ارزش بود، بویژه وقتی ذوب شود، درست مانند درخشندگی خورشید می گردد. شم + مس = شمس.

یکی از این پرسند گان دوستی بود، که بخاطر ارادت به شمس تبریزی، می خواست نام پسرش را شمس بگذارد، و از این موضوع ناراحت بود، که شمس عربی است، و فارسی نیست. ابتدا به او گفتم شمس نام بین المللی است، همانگونه که شمس نام بسیاری از اندیشمندان و دانشمندان ایران و عرب، هند و غیره بوده و می باشد. ما نباید نسبت به اینکه نامی عربی یا غیر است، حساسیت داشته باشیم، ما در قرن 21 هستیم، حساسیت ما باید در دانایی نوین باشد، نه خواسته های قرن های 18 و 19 اروپا. سپس به او گفتم شمس نام ایرانی برای خورشید است، نام پارسی خورشید در زبان های محلی غربی و شمالی و شمال شرق ایران بزرگ گفته می شود. شمس نیز نام ایرانی است، که در هند استان و چین استان ایران می گفتند، در ادبیات ایران مرکزی بوضوح دیده و شنیده می شود.

عکس دو گونه شم A و B ، شم سفینه ای که با آن به آنو می رسند، C شم درست مانند کپسول حمل فضانوردان می باشد، D مقیاس شم با موشک فضا پیما، عکس شماره 2959.

در یکی از تحقیقات مشکوک جدید قرن 21 ، درباره فرا زمینی ها می گویند، که در زمان سومریها عده ای فرا زمینی از فضا به زمین آمده بودند. اینها ادامه می دهند، نور و آتش سفینه ها و بشقاب پرند ها باعث شده بود، که در بسیاری از افسانه ها و آثار تاریخی بنوعی از این موضوع یاد شود.

زبان های ایرانی آنگونه که در شاهنامه فردوسی آمده است، سی گونه خط داشت، امروزه ما فارسی می دانیم، که پارسی نیست و درست و صحیح آن دری است. حداکثر چند پیر مرد و پیرزن مدرسه نرفته، در روستا های دور دست ایران بزرگ آخرین کسانی هستند، که یکی از زبان های باستانی ایران را می دانند، آنها نیز به لطف کارگزاران و چهره های استعمار در قرن گذشته، بفراموشی سپرده شده اند، و آخرین ارتباط با زبان های تاریخی ایرانی با قرن حاضر کاملاً دارد از بین می رود.