نزديك به پنج هزار سال پيش، مصري ها چيزهايي شبيه كفش ساخته بودند. البته بهتر است به آن ها بگوييم پوشينه پا، نه كفش. از كفش هاي مصري هاي قديم مي شود طرز زندگي و طبقات اجتماعي در آن زمان را فهميد. تمدّن  ايران، يونان و رم پوشينه هاي ديگري درست كردند كه نشان دهنده طبقه اجتماعي فرد و ميزان قدرت او بود. نام بسياري از اين پوشينه ها هنوز هم استفاده مي شود، مثل؛ "سندليوم" كه الان به آن "صندل" مي گويند.

•    در قرن چهارم و پنجم ميلادي امپراتوري روم به بيزانس منتقل شد. كم كم تفكّرات مسيحي روي كفش ها تاثير گذاشت چون مسيحي ها اعتقاد داشتند كفش بايد به طور كامل پوشاننده باشد. به همين دليل كفش ها در مغرب زمين ازحالت صندل به شكل "رو بسته" در آمد.

•    در قرن دهم و دوازدهم ميلادي، اروپايي ها در جريان جنگ هاي صليبي از علم و دانش مسلمانان حتّي براي كفش هايشان استفاده كردند.

•    در قرن چهاردهم، با پيشرفت صنايع، آرام آرام پارچه و چرم دباغي شده نازك، وارد كفش سازي شد. بسياري قرن چهاردهم را قرن "آغاز مد" مي نامند. اواخر قرن چهاردهم هم كفش هاي نوك تيز مد شد. مردم به هر زحمتي كه بود پنج تا انگشتشان را در پنجه هاي نوك تيز مي كردند تا ثابت كنند چقدر با شخصيّت هستند. شروع اين مد از هلند بود؛ جايي كه عذاب شست پا و پا درد را براي مردم قرن چهارده ميلادي به ارمغان آورد.

•    اواخر قرن پانزدهم ميلادي، وقتي كفش نوك تيز از مد افتاد، كفش نوك پهن مد شد؛ البته بيش تر در شمال اروپا ذهن ها هر روز محصولات تازه تر و عجيب تري بيرون مي داد. از نمونه هاي آن، كفش هاي ونيزي بود كه براي خانم ها مد شد. اين كفش ها، يك كفه تخت داشت كه زيرش به طور كامل پر بود و ارتفاعش گاهي به شصت سانتي متر مي رسيد. از مشكل راه رفتن كه بگذريم، وزن اين جور كفش ها خيلي زياد بود. راه رفتن در آن سال ها با مشقت و بلاي بسيار همراه بوده است.

•    در قرن هفدهم، اين پاشنه هاي وحشت ناك از كفش ها حذف شد و پاشنه هاي معقول تري به كفش هاي زنانه و مردانه اضافه شد. قرن هفدهم، دراروپا قرن آدم هاي پر افاده بود. جامعه خيلي طبقاتي شده بود و همه مي خواستند به هم فخر بفروشند. بهترين راهي كه به ذهن مردم می رسيد، پوشيدن لباس هاي خاصّ بود. مردمي كه اهل پُز دادن بودند. كفش هاي پاشنه بلندي مي پوشيدند كه روي آن را با حرير بافته بودند. هر چه پاشنه بلندتر بود، موقعيت آن فرد بالاتر مي رفت، مثل اين كه در آن زمان كساني كه از بالا به همه چيزهاي اطراف نگاه مي كردند، احساس قدرت زياد تري مي كردند.

•    در قرن هجدهم هم اوضاع همان طوري ماند و فقط شكل پاشنه ها تغيير كرد. به جاي حرير هم از چرم رنگي استفاده كردند كه به نظرشان بسيار زيبا بود. اما در همين قرن، اتفاق خيلي مهمّي افتاد. سال 1792 مردم از دست پاشنه هاي بلند و كفش هاي حرير خسته شدند و بر ضد جامعه طبقاتي در فرانسه انقلاب كردند. انقلاب كبير فرانسه، نتايج خيلي مهمّي داشت. بعد از آن، مردم كه ديگر به دنبال تساوي و برابري بودند پاشنه هاي بلند را حذف كردند و همه كفش ها از نظر ارتفاع يك شكل شد.

•    قرن نوزدهم، قرن همه گير شدن مد بود. بازار مد داغ بود راستي علّتش چه بود؟!. جوابش خيلي ساده است. چون با وجود چرخ خياطي و پارچه هاي مصنوعي، كفش خيلي ارزان شد. همه توانستند از كفش هاي خوب استفاده كنند. از نمونه هاي مد آن سال ها، مد كفش پنجه مربعي است كه نزديك به پنجاه سال عمر كرد. سال 1850 پوتين خيلي رواج پيدا كرد. گويا همه متوجّه شدند كه براي كار و فعاليت بايد كفش هاي راحتي به پا داشته باشند.

•    سال 1914، همزمان با آغاز جنگ جهاني اول، كفش هاي راحتي اختراع شد. به طور مطمئن آدم ها نمي توانستند زير بمب و باروت، بچه هايشان را بغل كنند و با كفش هايي كه پاشنه هاي بلندي داشت اين طرف و آن طرف بدوند. از سال 1910 هم كه تجارت جهاني شكل گرفت. كشتي ها و هواپيماها، محموله ها را از اين سر دنيا به آن طرف مي بردند، فرهنگ كفش دنيا نيز درهم و برهم شد. كفش ها شكل بين المللي به خود گرفتند. از آن به بعد كفش هم داخل صنعت هاي ديگر شد. هنوز هم در خيلي از كشورها مردم به دليل گرمي هوا، پا برهنه راه مي روند، مثل؛ هندي ها، بنگال ها، مردم اوگاندا و ... . كفش تاثير زيادي از محيط اطرافش مي گيرد. براي مثال كفش مردم آلاسكا با عرب ها فرق دارد، حتّي بعد از ظهور اسلام چون مسلمانان عقيده دارند پيش از ورود به مسجد بايد كفش هايشان را در بياورند. كفش هايي اختراع شد كه ديواره پشت را نداشت. همين گيوه خودمان كفش بسيار محكمي است كه خيلي خنك است و پا از لاي درزهايش به راحتي نفس مي كشد مردم ژاپن هم با ساقه هاي برنج، براي خودشان كفش درست مي كنند تا بتوانند موقع كار در مزرعه برنج راحت باشند. كفش هاي قد بلند، كفش هاي قد كوتاه، كفش هاي ساق دار.

كفش هاي قديمي در ایران

كفش هاي قديمي ايرانيان در انواع؛ گيوه، نعلين، اورسي، سگكي، صندل، قُندره و دهان‌دولچه‌اي ساخته مي‌شد.

آثار مخرّب كفش هاى پلاستيكى

كفش هاى پلاستيكى باعث ناراحتى پوستى مى شود. بر خلاف كفش هاى چرمى که مناسب ترين جنس كفش است، زيرا انتقال هوا بين پوست و خارج از كفش برقرار مى شود. اما كفش هايى كه جنس آنها صد درصد پلاستيك است باعث ايجاد عرق در پا شده و با جلو گيرى ازجريان هوا زمينه بروز اختلالات و ناهنجاريهاى پوستى فراهم مى شود. كفش راحت، كفشى است كه داراى ارتفاع مناسب بوده و پا در كفش احساس راحتى كند. معمولا نبايد كفه ی كفش سفت بوده و فشار را فقط به يك نقطه منتقل كند. توزيع يكسان وزن بدن به جلو و عقب پا بهترين شكل كفش است البته كفش هاى پاشنه بلند باعث انتقال بيش تر وزن به جلوى پا شده و توصيه مى شود كه به مدت طولانى درطول روز استفاده نشود. كفش هايى كه جنس آن ها صد درصد پلاستيك است باعث ايجاد عرق در پا شده و با جلوگيرى ازجريان هوا زمينه بروز اختلالات و ناهنجاري هاى پوستى فراهم مى شود. كفش هاى چرمى مناسب ترين جنس كفش است، زيرا انتقال هوا بين پوست و خارج از كفش برقرار مى شود. نبايد كفش را بدون جوراب پوشيد. جوراب ها بايد نخى باشد چون كه باعث تسريع در انتقال هوا مى شود. هم چنين نبايد پا به مدت طولانى در كفش قرار گيرد حتى كفش هايى كه خيلى راحت هستند.

كفش هاي پاشنه‌دار

يكي ديگر از سوالات بسيار مهمّ در انتخاب كفش، پاشنه‌دار بودن آن است كه البته در خانم ها مصداق بيش تري مي ‌يابد. كفش هاي پاشنه تخت، چون حالت ضربه‌ گيري در پاشنه ندارند، هنگام راه رفتن باعث درد پاشنه مي‌ شوند. پس پاشنه بايد وجود داشته باشد، اما كفش هاي پاشنه بلند هم، به طريق ديگري سبب آزار و درد پا مي ‌شوند. زنان ده برابر بيش تر از مردان از درد پاها‌يشان شكايت دارند و دليل آن پوشيدن كفش هاي پاشنه بلند است كه پنجه آن تيز بوده و به انگشتان پا فشار مي ‌آورند. پوشيدن كفش هاي پاشنه بلند و غير استاندارد عوارض مختلفي دارد. عوارضي مانند؛ انحراف انگشت شست پا، ميخچه، تاول و خميدگي انگشتان، دردهاي مزمن كمر ، دردهاي مفاصل ، زانو ،پاشنه پا و خستگي‌هاي زودرس، پيامد مستقيم استفاده از چنين كفش هايي است.

با شروع تابستان و گرم‌تر شدن هوا، انواع ديگري از كفش ها موسوم به كفش هاي تابستاني يا صندل وارد بازار مي‌ شوند. اين كفش ها نسبتاً باز بوده و امكان تبادل هوا ميان بيرون و درون كفش را فراهم مي ‌آورند و باعث مي ‌شوند كه گرما در كفش ايجاد نشود، اما همين كفش ها هم استانداردهاي خاص خودشان را دارند. نكته مهمّ اين است كه پا در هنگام حركت بايد در يك حالت ثابتي بماند. در كفش هايي كه پشت باز هستند، هنگام حركت، يك انرژي صرف بيرون نيفتادن آن ها از پا مي ‌شود و اين‌ كفش ها باعث خستگي بي ‌مورد مي ‌شوند. بعضي از صندل‌هاي ظريف زنانه يك بند نازك در قسمت عقب دارند. بندهاي نازك به علت قطر كم، فشار بيش تري روي يك نقطه از پا متمركز مي‌ كنند و باعث آزار آن مي‌ شوند. پوشيدن اين كفش ها در دراز مدّت، باعث التهاب تاندون آشيل پا مي‌ گردد كه بسيار دردناك و آزار دهنده است، ولي به افرادي كه مايل به پوشيدن صندل هستند توصيه مي كنيم، اگر قصد پياده ‌روي‌هاي طولاني‌ تر از 20 دقيقه را داريد، به هيچ ‌وجه صندل نپوشند و از كفش هاي استاندارد ديگر استفاده كنند. بيش تر مردم در انتخاب كفش به زيبايي و رنگ و طرح آن دقت مي ‌كنند نه به فاكتورهاي استاندارد آن و اين باعث آزارهاي درازمدت در آن ها مي ‌شود. اميدواريم فرهنگ پوشيدن كفش و اطلاع‌ رساني در اين زمينه آن قدر زياد شود تا به ‌جايي برسيم كه در واقع كفش هاي استاندارد را دوست داشته باشيم و بخريم.

راهنماي خريد كفش

با رعايت چند نكته كليدي هنگام انتخاب كفش سلامتي پاهاي خود را تضمين كنيد:

•    كفشي بخريد كه با فرم طبيعي پاهاي شما مطابقت داشته باشد.

•    كفش هاي تخت، لژ دار و يا پاشنه كوتاه هم راحت ترند و هم ايمن تر.

•    سايز درج شده بروي كفش را ملاك قرار ندهيد چراكه قابل اطمينان نيستند.

•    آستر و پوشش درون كفش مي بايست نرم، فاقد درز و هر گونه بر آمدگي باشد.

•    چرم بهترين رويه كفش محسوب ميگردد چراكه مانند پوست تنفس كرده و تهويه دارد.

•    هنگام امتحان كفش توجّه داشته باشيد كه پاشنه پاهاي شما نبايد درون كفش بلغزد.

•    كفشي بخريد كه بتوانيد سايز آن را اندكي تغيير دهيد يعني كفش هاي بند دار و يا سگك دار.

•    در انتخاب كفش به نوع جورابي كه می پوشيد توجّه كنيد و هنگام خريد نيز همان جوراب را به پا داشته باشيد.

•    كف كفش مي بايست محكم و قابل انعطاف باشد و سطح آج داري نيز داشته باشد. خود كفش نيز بايد سبك باشد.

•    از خريد كفش هاي پنجه باريك خودداري كنيد. اين گونه كفش ها انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و بد فرم مي كند.

•    به صحبت هاي فروشنده توجّه نکنید، تا بتوانید با صبر و حوصله كفشی مناسب، راحت و اندازه پا خود را انتخاب كنيد.

•    طبق این فرمول سايز كفش را به دست آوريد. طول پا را - از نوك شست پا تا پشت پاشنه پا - خود را اندازه گيري كنيد.

•    كفش تنگ عوارضي مثل: پينه پا، ميخچه، دردهاي مفاصل، درد زانوها و پاشنه پا، خستگي زود رس و ... به همراه دارد.

•    خريد كفش تنگ به اميد اين كه پس از مدّتي جا باز كند، يك اشتباه محض است. هيچ گاه يك كفش تنگ را خريداري نكنيد.

•    پاها به طور طبيعي در ساعات انتهايي روز اندكي ورم مي كنند، لذا بهترين زمان براي خرید كفش پس از غروب آفتاب است.

•    سايز پاها با افزايش سن، تغيير وزن، دوران بارداري و ... تغيير مي كند. لذا در خريد كفش نو به سايزهاي پيشين اتكا نكنيد.

•    در اغلب افراد سايز يكي از پاهايشان با پاي ديگر متفاوت است. لذا در انتخاب كفش پاي بزرگ تر را ملاك انتخاب قرار دهيد.

•    در امتحان كفش اول تمام بندهاي كفش را كامل ببنديد، آن گاه بايستيد، چند قدم راه برويد تا از اندازه كفش مطمئن شويد.

•    از پا كردن كفش هاي پاشنه بلند خودداري كنيد. این كفش ها باعث لغزيدن، به زمين خوردن، درد كمر و پا،  تغيير در فرم پا می شود. پاشنه از 4 سانتي متر بلند تر نباشد. پاشنه هاي عريض تر از پاشنه هاي نوك تيز و باريك مناسب تر است.

•    كفش اندازه، كفشي است كه هنگامي، شما ايستاده ايد در ميان نوك شست پا و انتهاي كفش حداقل يك سانتي متر فاصله وجود داشته باشد و شما قادر باشيد انگشتان پاي خود را آزادانه تكان دهيد. هم چنين به قوس كف پا نيز توجّه كنيد كه مطابق شكل بايد متناسب با قوس كفش باشد.

فرمول به دست آوردن سايز كفش

برای به دست آوردن سايز كفش؛ ابتدا طول پا را به سانتي متر به دست آورید و 2 سانتي متر به آن اضافه‍ کنید. آن گاه این عدد را در 1.5 ضرب کنید. ايـن فـرمـول سـايـز كـفـش های اروپايي را مشخص مي كند كه با سايز كفش هاي كشورمان هماهنگي دارد.

نكاتي در مورد نگهداري كفش:

كفش هاي نو را كه براي اولين بار مي خواهيد استفاده كنيد فقط به مدت ده دقيقه در روز ( و به مدت پنج روز ) بپوشيد تا حالت اصلي و زيبايي اوليه كفش براي مدت زيادي حفظ شود. اين يكي از مهمّ ترين عوامل حفظ زيبايي ظاهر كفش و نيز بالا رفتن مدت زمان عمر كفش مي باشد. متاسفانه در كشورهاي جهان سوم به دليل پايين بودن سطح درآمد جامعه چنين كارهايي غير ممكن مي باشد. چون افراد توانايي خريد دو يا چند جفت كفش را در يك زمان ندارند. این مورد يك مورد پزشكي مي باشد. افراد مبتلا به ديابت حتما بايد اين مورد را رعايت كنند و اجازه ندهند تا خشكي و يا به اصطلاح تازگي اوليه كفش به پاي آن ها صدمه بزند. از قالب هاي مخصوص(فنري يا معمولي) نيز مي توانيد براي حفظ حالت اوليه كفش استفاده كنيد. واكس زدن باعث مي شود تا كفش هميشه نرم و انعطاف پذير باشد. به طور مرتب كفش هايتان را واكس زده و تميز نگه داريد.

كفشي را كه تازه خريداري كرده ايد به مدت ده دقيقه در روي فرش بپوشيد. قدم بزنيد. مطمئن شويد كفش از لحاظ اندازه و قالب متناسب با پاي شما است. در غير اين صورت به فروشگاه مورد نظر مراجعه كنيد و كفش خود را تعويض كنيد. لزومي ندارد كه شما هميشه شماره مثلا 40 بپوشيد. ممكن است با مرور زمان و تحت مواردي مثل؛ افزايش سن، افزايش وزن، كاهش وزن و ... شماره پاي شما كمي بزرگ تر و يا كوچک تر شده ياشد.

دقت كنيد !!!.

از پوشيدن كفش هاي تنگ جدا خودداري فرماييد، زيرا زماني كه " پا " تحت فشار بوده و ناراحت باشد، سيستم عصبي مختل شده و قدرت تفكّر و تصميم گيري در حدّ بسيار پاييني كاهش مي يابد. در بسياري از موارد پاهاي چپ و راست به اندازه دو يا سه ميلي متر از همدي گر اختلاف دارند، پس در هنگام خريد، انتخاب خود را بر اساس اندازه پاي بزرگ تر انجام دهيد.

" كفش تميز و مرتب، نشانه ی شخصيّت و انضباط شماست. "

واكس

واكْس به صورت عمومي به ماده‌اي گفته مي‌شود كه بر روي جسمي ماليده شود. به طور مثال، واكس كفش ماده‌اي است كه روي كفش براي ايجاد لايه‌اي شفاف و محافظت از نخ‌هاي آن ماليده مي‌شود. انواع مختلفي از واكس براي مصارف مختلف وجود دارد:

•    واكس چرم براي براق كردن سطوح چرمي،

•    واكس بدنه خودرو براي براق كردن بدنه خودرو،

•    واكس مو براي حالت دادن و براق كردن موي سر و غيره...

در حالت عادی واكس ماده‌اي كرم مانند است كه براي براق كردن سطوح مواد مختلف استفاده مي‌شود. امروزه جهت ايجاد رفاه دستگاه‌هايي جهت واكس كفش ايجاد شده‌است كه به آن دستگاه براق كننده كفش مي‌گويند. این دستگاه به وسيله يك يا دو برس كه به صورت افقی قرار دارند، رويه و كناره‌هاي كفش را تميز مي‌نمايد. براي تهيه واكس كفش ابتدا بايد حَلّال مناسب انتخاب شود. در سابق از حَلّال "نيترو بَنزِن" براي اين منظور استفاده مي شد، امّا به علت تأثير نامطلوبي كه بر روي چرم به جا مي گذارد استعمال آن بعدها متروك گرديد. امروزه از روغن "تربانتين" به عنوان حلّال استفاده مي شود، امّا در بعضي موارد به علّت گراني اين روغن به جاي آن پارافين مايع يا نفت به كار مي برند كه البته از مرغوبيت واكس خواهد كاست.

در انتخاب ماده حلال بايد شرايط زير رعايت شود:

1.    درجه جوش آن بايد نزديك به درجه جوش "تربانتين" باشد.

2.    قابليت حل آن براي ساير مواد لازم در ساخت واكس و حفظ اين مواد در درجات حرارت مختلف.

3.    روغن مناسب واكس كه جاي گزين چربي طبيعي چرم باشد و در حفظ آن عمل نمايد. براي اين منظور  از "استارين"، "اولئين"، "لانولين" و پاره اي روغن هاي نباتي به مقدار مناسب استفاده شود.

4.    قابليت تبخير آن چنان چه زياد باشد با چند بار باز و بسته شدن سر پوش قوطي واكس، محتواي آن خشك و غير قابل استفاده مي شود. چنان چه قابليّت تبخير آن كم باشد، به هنگام واكس زدن موجب تأخير عمل شده و از براق شدن چرم جلوگيري مي كند. لذا قابليت تبخير اين مادّه بايد متناسب با زمان لازم باشد به طوري كه عيب هاي فوق ظاهر نشود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: